back up στην καρδια!

Η αναμνησεις μας λενε δεν ειναι παρα μονο οτι θυμομαστε απο την τελευταια φορα που τις ανακαλεσαμε στην μνημη μας. Ετσι ή τις πασπαλιζουμε με χρυσοσκονη ή τις αποδομουμε απο τα περιττα στολιδια τους και τις αφηνουμε γυμνες...

Κι εκει στην γυμνια τους μενουν να  μας κοιταζουν σαν αθωα παιδια που δεν τα ενοχλει η γυμνια τους. 

Καθε φορα που πιανω τον εαυτο μου να  προσπαθει να θυμηθει αυτα τα περιττα στολιδια και να μην τα καταφερνει , νιωθω την θλιψη της απωλειας..Ευτυχως εχω το κακο ελλατωμα να γραφω...Μα δεν γραφω πλεον γεγονοτα και δεν κανω περιγραφες... Κριμα... Μονο τις σκεψεις και τα συναισθηματα εχω μαθει να αποτυπωνω στο χαρτι κι αυτα δεν μαρτηρουν παντα την αντικειμενικη αληθεια..

Ας πουμε πως σημερα ειμαι πολυ χαρουμενη ...Αυτο δεν αποτυπωνει ουτε την αιτια , ουτε την στιγμη ..κιαν κατι με τρομαζει δεν ειναι να μην θυμαμαι τις χαρες και τις λυπες μου ή την ακριβη σειρα των γεγονοτων αλλα τους ανθρωπους πισω απο τις στιγμες !! Καλυτερα να μην κραταμε τα πολυτιμα μας στο μυαλο γιατι οπως φαινεται ευκολα το ξεγελαμε ή μας προδιδει απο μονο του...back up στην καρδια για να ΄μαστε σιγουροι...!!

Ενα δανεικό στριφτό τσιγάρο...

Ξυπνώ από την δροσιά ενός βροχερού πρωινού...Αφουγκράζομαι ήχους και σκέψεις....Πόσο μας αγαπούν όσοι επιλέξαμε να ορίσουν μέρος απο την μοίρα μας ; Τι επιτρέψαμε να γίνουμε δίπλα τους; Γιατί παραδοθήκαμε άνευ όρων;
Άνευ όρων....Και ποιοι οι όροι μου τελικά; Γιατί τους ξέχασα; Ενας καθρέφτης απέναντι μου με κοιτά ειρωνικά...Δεν με ξέρω....Δεν με αναγνωρίζω...Με άλλαξαν;Άλλαξα;
Γιατί άλλαξα; Ποιος ο στόχος της αλλαγής; Τυχαία ή επιτηδευμένη;
Με άλλαξα για να ει μαι όσα ήθελες...οσα ειχες αναγκη.
Για να μπορείς να με έχεις...
Για να θες να με έχεις...

Κι εγώ τι ζήτησα;
Ζήτησα μονο να με αφήσεις να είμαι εκεί δίπλα σου, αθόρυβη χωρις να είμαι καν εγώ.
Μα τίποτα δικό σου δεν θέλησες να μου δώσεις εκτός απο ένα..
Ενα δανεικό στριφτό τσιγάρο!

Διακοπές χωρις εκπλήξεις!!

...οι μερες κυλουν πιο αργα οταν περιμενεις κατι να ερθει να σπρωχνουν οι μια την αλλη γρηγορα γρηγορα οταν δεν θες να περασουν με τιποτα...
Ιουλιος λοιπον εκει που ο χρονος κολλαει οταν εχεις να περιμενεις της διακοπες και σου μοιαζει η Αθηνα χειροτερη απο ποτε . Η ζεστη σε εκνευριζει και οι βραδυνες εξοδοι δεν σου δημιουργουν καμια αισθηση πια...
Ονειρευσαι την στιγμη που φτιαχνεις την βαλιτσα ...η μαλλον οχι ... τη στιγμη που κλειδωνεις την εξωπορτα του σπιτιου εχοντας τσεκαρει μηπως ξεχασες τιποτα πισω και ξεκινας........
Και η διαδρομη προς το λιμανι σου μοιαζει μαγικη παρολο που μπορει να την εχεις κανει απειρες φορες, τωρα διαφερει....Εχει μια μυρωδια αλλιωτικη ...
Και μπορει ο προορισμος να ειναι χωρις εκπληξεις και η παρεα σταθερα η ιδια μα εσυ νιωθεις πρωτογνωρα ξανα κιας ξερεις τι θα δεις και με ποια σειρα . Και σου μυριζει ηδη το θυμαρι και η αλμυρα της θαλασσας και αφουγκραζεσαι το κυμα και τα τζιτζικια που ασταματητα τραγουδουν και νιωθεις ηδη την αμμο στις πατουσες και νιωθεις το δροσερο αερακι του σουρουπου....
Και το πλοιο ξεκινα παραφορτωμενο με ταξιδιωτες λογης λογης και πολλους προορισμους που θα θελες να δεις μα δεν σε πειραζει που δεν θα το κανεις ουτε φετος. Σταθερος προορισμος ο τοπος των παιδικων σου αναμνησεων που αλλοτε σε γεμιζει χαρα κι αλλοτε παλι σε γεμιζει θλιψη. Κι ειναι οι εικονες του παρελθοντος τοσο ξεθωριασμενες γιατι το φοντο εχει αλλαξει μα πιοτερο ειναι που αλλαξες εσυ ...οι φιλοι...τα μεσημερια...οι μουσικες...το ξημερωμα...Κι εσυ επιμενεις πως ολα θα ξαναγινουν σαν πριν μα μεσα σου ξερεις πως δεν θα συμβει ...Κι οσο επιμενεις τοσο απογοητευεσε... Μα η θαλασσα ειναι εκει !! Ολοηδια!! Σαν τοτε !!! Και ο βραχος που σου αρεσε να ξαπλωνεις!! Και τα τζιτζικια τραγουδουν παντα στον ιδιο ρυθμο!!! Και οι φωνες των παιδιων παντα ιδιες.. χαρουμενες... σαν τις δικες σου!! Και το σουρουπο με τα ιδια χρωματα !! Και η καμπανα χτυπα με τον ιδιο ρυθμο και οι μυρωδιες κι αυτες εκει αναλοιωτες.... Και οι στιγμες παντα λιγες και μετρημενες ...Γιαυτο χαμογελα!!!

19 χρονια πριν....

Ποια είναι η στιγμή που χάνουμε απόλυτα την εγωιστική μας φύση??? Εμένα μου συνέβη 19 χρόνια πριν...και ξαφνικά όλα άλλαξαν
Και η αλλαγή παράξενη στην αρχή μα γλυκιά παρότι δύσκολη γίνεται ένα μαζί σου και δεν θες ποτέ να επιστρέψεις πίσω στην εγωιστική φάση σου...
Η μεταμόρφωση σου παγιώνετε και γίνεσαι εσύ αυτός που μόνο δίνει και δίνει και δεν θέλει να πάρει γιατί δεν το έχει ανάγκη πια...γιατί δεν το χρειάζεται...
Κι αυτή η μαγική μεταμόρφωση λέγετε μητρότητα και σε αλλάζει για πάντα...
Κι όταν μου συνέβη ήμουν κι εγώ παιδί, μα λάτρεψα το νέο μου "παιχνίδι" που με είχε ανάγκη και δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου χωρίς να με χρειάζεται πια ακόμα κιαν το εύχομαι κάθε μέρα αυτό...  Πως θα είναι όταν δεν θα ξέρω την καθημερινότητα και τις επιθυμίες της? Πως θα είναι όταν δεν θα έχει ανάγκη να μου πει όσα φοβάται? Φοβάμαι τη στιγμή που θα ξέρω πως δεν έχει ανάγκη την παρουσία μου...Μήπως ξαναγίνομαι σιγά σιγά εγωίστρια? Μήπως επιστρέφει η παλιά μου φύση? Κι αγωνίζομαι να μην γίνω και να βρω νοήματα εκει που ίσως δεν υπάρχουν...κι αρχίζω πράγματα και τελειώνω άλλα...και προσεγγίζω ανθρώπους και διαγράφω άλλους... να το νόημα δεν είναι σε όλα αυτά άλλα σε αυτό που έγινα με αφορμή εσένα...19 χρόνια πριν...

Αγαπημενε μου Αγιε Βασιλη.....

Άγιε μου Βασίλη ,

Ξέρω είμαι λίγο μεγαλούτσικη για να σε ενοχλώ τέτοιες μέρες που έχεις τόση πολύ δουλειά μα νομίζω πως έχω κι εγώ το δικαίωμα στη μαγεία των Χριστουγέννων.

Ζω σε μια χώρα λαμπερή και περικυκλωμένη απο απίστευτα όμορφες παραλίες που τα καλοκαίρια γεμίζουν παιδικές φωνές... Είναι κρίμα που δεν έχεις καταφέρει να μας επισκεφτείς εκείνες τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.... Ξέρω ξέρω έχεις πολύ δουλειά , ετοιμάζεις τα δώρα σου για την επόμενη χρονιά! 

Εδώ λοιπόν στην Ελλάδα  μας εγώ σου ζητώ να με επισκεφτείς φέτος όχι για να μου φέρεις προς Θεού !!Μα απλά για να πάρεις .... Έχω να σου δώσω εξαιρετικά "παιδιά" δουλευταράδες και πάντα έτοιμους να θυσιαστούν για τον σκοπό τους. Δεν έχω πολλούς δυστυχώς μόνο τριακόσιους μα κάνουν για πολλούς περισσότερους. Λοιπόν τι λες ? Τα νέα σου ξωτικά συχνάζουν στην πλατεία Συντάγματος σε ένα μεγάλο κτίριο που λέγετε Βουλή. Σε περιμένω ανυπόμονα ....κι όχι μόνο εγώ άλλα δέκα εκατομμύρια Έλληνες.... κανε κάτι μπας και μπει ευχάριστα ...............................................

                                                                       

Μεγαλωσα....

Μεγαλωσα κι εμαθα να αντεχω ολα οσα δεν θελω να κανω αλλα πρεπει να γινουν για να προχωρησω παρακατω....

Μεγαλωσα κι εμαθα πως δεν εχει σημασια η γνωμη μου αφου κανεις δεν θα την ακουσει οσο δυνατα κιαν την φωναξω....

Μεγαλωσα κι εμαθα να μην κλαιω οταν οι αλλοι με προδιδουν, οταν μενω μονη, οταν απελπιζομαι, οταν ποναω ....

Μεγαλωσα κι εμαθα να λεω ευχαριστω σε αυτους που σιχαινομαι και να υποκρινομαι πως αξιζουν και πως ειναι καποιοι...

Μεγαλωσα κι εμαθα να ξεχνω οσους μου προσφεραν κατι εστω και μικρο και να θυμαμαι μονο οσους μου εκαναν κακο....

Μεγαλωσα κι εμαθα να πλαγιαζω στο κρεβατι μου χωρις να εχω καπου για να προσευχηθω , να στηριξω τα ονειρα μου....

Μεγαλωσα με την ελπιδα να γινω καλυτερος ανθρωπος μα τελικα μονο.....μεγαλωσα....

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Σημερα μαυρος ουρανος, σημερα μαυρη μερα
σημερα ολοι θλιβονται και τα βουνα λυπονται
κι οι καμποι με τα λουλουδα φαρμακι περιχωντε.
Ο ηλιος παει στην μανα του κλαμμενος βουρκωμενος.
Κι η μανα του τον αρωτα κι η μανα του του λεει:
"τι εχεις γιουκα μου κλαις και εισαι λυπημενος,
μηνα με τ'αστρα μαλωσες μηπως με το φεγγαρι,
μηνα με τον αυγερινο που περπατει το βραδυ;"
"Τον δασκαλο μας πιασανε οι ανομοι εβραιοι
οι ανομοι και τα σκυλία και οι τρεις κατηραμενοι"
"Πες μου και πως τον πιασανε πες μου και πως τον πανε;"
"Σαν κλεφτη τον επιασανε και σαν φονια τον πανε
και στου πιλατου τις αυλες εκει τον τυρανανε."
-Καρφια καρφια φτιαξτε καρφια φτιαξε μου δυο περονια
κι εκεινος ο παρανομος βαρει και φτιαχνει πεντε
-βαλτε τα δυο στα χερια του τα δυο στα γονατα του
το πεμπτο το φαρμακερο βαλτε το στην καρδια του
να τρεξει αιμα και νερο να λιγοθει η καρδια του.

Κι η Παναγια σαν τ'ακουσε λιγοθυμια την πιανει
σταμνια νερο της ριξανε τρια κανατια μοσχο
και πεντε μυροδοσταμνα για να ρθει ο λογισμος της
και σαν της ηρθε ο λογισμος και σας της ηρθε ο νους της
ζητα γκρεμο να γκρεμιστει ρεμα να ρεματισει
ζητα μαχαιρι δικοπο να αδικοθανατισει.
"Οχι κυρα μου Παναγια μην κανεις τετοιο σφαλμα
λαβε κυρα μου υπομονη λαβε κυρα μου ανεση"
"Και πως να καμω υπομονη και πως να καμω ανεση
που εχω γιο μονογενη κι εκεινο σταυρωμενο.
Οσοι αγαπατε τον Χριστο ελατε ακολουθατε"
Κανεις δεν ηκολουθησε μοναχα τρεις παρθενες
η Μαρθα ,η Μαγδαληνη και του Λαζαρου η μανα του
του Ιακωβ η αδελφη κι η τεσσερις ανταμα.
Πηρανε το στρατι στρατι , στρατι το μονοπατι
και το στρατι τις εβγαλε μπρος του ληστου την πορτα
βρηκαν τις πορτες σφαλιστες και τα κλειδια παρμενα
βρηκαν και τα παραθυρα σφηχτα μανταλωμενα.
Κι Παναγια γονατισε κανει την προσευχη της
"Ανοιξε πορτα του ληστου και πορτα του Πιλατου"
κι η πορτα απο τον φοβο της ανοιγει μοναχη της
και μπαινει μεσα η Παναγια για τον μονογενη της
Τηρα δεξια τηρα ζερβα κανενα δεν γνωριζει
τηρα και δεξιοτερα βλεπει τον Αγιο Γιαννη.
"Αγιε μου Γιαννη Προδρομε και βαπτιστα του γιου μου
μην ειδες μεν το γιοκα μου και σε το δασκαλο σου;"
"Δεν εχω στομα να σου πω χειλη να σου μιλησω
δεν εχω σιδερο καρδια για να στο ΄μολογησω.
Βλαιπεις εκεινο το γυμνο τον παραπονεμενο
οπου φορει πουκαμισο στο αιμα βουτηγμενο;
Και στο κεφαλι του φορει ακανθινο στεφανι;
Εκεινος ειναι ο γιουκας σου και με ο δασκαλος μου"
Κι Παναγια πλησιασε γλυκα τον αρωταει:
"Δεν μου μιλας παιδακι μου δεν μου μιλας παιδι μου
που σου 'χα κουνιες αργυρες φασκιες μαλαματενιες
που 'χα και σε κουνουσανε οι δωδεκα παρθενες;"
"Τι να σου πω μανουλα μου που διαφορο δεν εχει;
Συρε μανα στο σπιτι σου κανε την προσευχη σου
και το Μεγαλο Σαββατο το βλεπεις το παιδι σου
που θα λαλησει ο πετεινος σημαινουν τα ουρανια
σημαινει η γη σημαινει ο θεος σημαινουν κι οι καμπανες.
Στρωσε τραπεζι θλιβερο να φαν οι λυπημενοι
βαλε και πικρομαρουλο να φανε οι πικραμενοι".
Αγια Καλη επερασε τουτο το λογο λεει :
"Ποιος ειδε γιο εις τον σταυρο και μανα στο τραπεζι;"
"Αντε κι εσυ Αγια Καλη Θεου κατηραμενη
που να σε δερνει η θαλασσα τα κυμματα ολουθε
και να 'ναι το λιβανι σου γαιδαρου καβαλινα".

Οποιος το λεει σωζεται κι οποιος τα ακουει αγιαζει
κι οποιος το καλοζηγιαστει παραδεισο θα λαβει
παραδεισο και λιβανο απο τον Αγιο Ταφο.